Autor: Sławomir Ambroziak
Słowa kluczowe: diosmina, flawonoidy, miotuby, włókna mięśniowe, masa mięśniowa
Diosmina jest składnikiem pokarmowym z grupy flawonoidów, występującym w największych ilościach w owocach cytrusowych.
O flawonoidach mówimy najczęściej jako o pozaodżywczych składnikach pokarmowych. Oznacza to, że związki te, wprawdzie występują powszechnie w pożywieniu, nie są nam absolutnie niezbędne do przeżycia, tak jak składniki odżywcze, czyli białka, tłuszcze i węglowodany oraz witaminy i minerały. Badania wykazały jednak, że wprawdzie bez uzupełnienia flawonoidów da się od biedy przeżyć, ale znacznie pogorszy się wtedy komfort naszej egzystencji i wzrośnie podatność na rozmaite przypadłości zdrowotne. Jak bowiem się okazuje, flawonoidy chronią nas m.in. przed infekcjami, chorobami naczyniowymi, sercowo-naczyniowymi, metabolicznymi, nowotworowymi i neurodegeneracyjnymi. Dlatego dzisiaj częściej przypisuje się flawonoidom określenie quasiwitamin lub czynników witamino-podobnych, chociaż dawniej zaliczano je nawet wprost do witamin, nazywając ogólnie witaminą P.
Diosmina jest znana najlepiej ze swojego dobroczynnego wpływu na naczynia krwionośne, a w związku z tym zalecana głównie w profilaktyce i leczeniu przewlekłej niewydolności żylnej, żylaków, obrzęku limfatycznego i odleżyn. Dlatego szczególne zainteresowanie, m.in. sportowców, powinien wzbudzić wniosek patentowy nr KR101809379B1, zatytułowany „Kompozycja zawierająca diosminę lub diosmina jako składnik aktywny do zapobiegania lub leczenia chorób mięśni”, złożony w koreańskim urzędzie patentowym, w październiku 2016 roku. Otóż w streszczeniu tego wniosku możemy przeczytać, że…
„Niniejszy wynalazek dotyczy kompozycji do poprawy funkcji mięśni lub zapobiegania lub leczenia chorób mięśni, zawierającej diosminę lub jej farmaceutycznie dopuszczalną sól jako substancję czynną. Dokładniej, niniejszy wynalazek dotyczy kompozycji farmaceutycznej do zapobiegania lub leczenia chorób mięśni, zawierającej diosminę lub jej farmaceutycznie dopuszczalną sól jako składnik aktywny, kompozycji funkcjonalnej zdrowej żywności do zapobiegania lub łagodzenia chorób mięśni, kompozycji kosmetycznej do poprawy funkcji mięśni oraz kompozycję paszy dla żywego inwentarza do zapobiegania lub leczenia chorób mięśni.”
Do wniosku patentowego dołączono wyniki badań jego autorów prowadzone na miotubach, czyli młodych włóknach mięśniowych, które traktowano diosminą i deksametazonem – kortykosterydem skutecznym w leczeniu stanów zapalnych, ale o jednocześnie destrukcyjnym działaniu na włókna mięśniowe. A wnioski pojawiające się w efekcie tych badań były takie, że grubość miotub była znacznie mniejsza w hodowli z deksametazonem, w porównaniu z normalnymi komórkami, a dodatkowe traktowanie diosminą zwiększało grubość miotub zmniejszoną przez deksametazon o 76%. Tak więc diosmina, zwiększając grubość młodych włókien mięśniowych, hamuje utratę i promuje przyrost umięśnienia.
Autorzy nie poprzestali jednak na samych obserwacjach empirycznych, ale pokusili się też o wyjaśnienie mechanizmów leżących u podstaw pozytywnego odziaływania diosminy na mięśnie. A na tej płaszczyźnie zaobserwowali, że traktowanie diosminą znacząco zwiększyło redukowaną przez deksametazon ilość białek sygnalizacyjnych, związanych z rozwojem umięśnienia, a jednocześnie znacząco zmniejszało ekspresję białek sygnalizacyjnych, związanych z degradacją tkanki mięśniowej. Dlatego diosmina, jak wynika z podsumowania tego wniosku patentowego, hamując rozpad i promując odbudowę mięśni, może przyczyniać się do przyrostu masy mięśniowej.
