Kwas γ-linolenowy powstaje w wyniku Δ-6-desaturacji kwasu linolowego i ulega dalszym przemianom do szeregu produktów istotnych dla prawidłowego funkcjonowania przemiany materii. Tworzenie kwasu γ-linolenowego jest reakcją wolną i limitującą cały metabolizm kwasu linolowego, zwłaszcza u ludzi. Zaburzenia Δ-6-desaturacji, występujące m.in. w cukrzycy i atopowym zapaleniu skóry, prowadzą do zbyt niskiego poziomu kwasu γ-linolenowego. Stwierdzono, że dla złagodzenia komplikacji cukrzycowych konieczne jest spożywanie dużych ilości kwasu linolenowego (30–50 g), co jednak często nie prowadzi do poprawy stanu zdrowia. Obiecujące wyniki dało natomiast badanie, w którym pacjenci spożywali kwasu γ-linolenowy (w dawkach dziennych 0,32 g w postaci oleju wiesiołkowego)[2].
Badania przeprowadzone w ostatnich latach wykazały, ze GLA zaaplikowany bezpośrednio na skórę działa nie tylko odmładzająco, ale jest także skuteczny w profilaktyce i leczeniu różnego rodzaju nieprawidłowości, np. suchej, zaczerwienionej, podrażnionej i swędzącej skóry, egzemy, wyprysku alergicznego, trądziku, łojotokowego zapalenia skóry, niektórych przypadków łuszczycy. Wielonienasycone kwasy tłuszczowe, w tym kwas gammalinolenowy (GLA) poprawiają przepływ krwi w naczyniach krwionośnych w wyniku wywierania działania antyagregacyjnego na płytki krwi i obniżenia lepkości krwi[potrzebne źródło].