Tak sobie myślę, że to może właśnie imputacja, no i oczywiście sukcesy w badaniach współczesnego DNA, zachęciły paleogenetyków do sięgnięcia po segmenty IBD.
Takie badania wymagały dotąd obecności względnie wielkich baz danych. Takie już powstały: 1000 genomów (wiele takich bazkrajowych), BBB (Brytyjska baza) - 5500 Euro-DNA; są od niektórych firm komercyjnych, są już i polskie bazy (chyba niewykorzystane), no i są wyniki baz od Khvorykha, które okazały się mi wielokrotnie użyteczne.
To zaś badanie Ringberga jest pionierskie w stosunku do dotychczasowych metod genetyki populacyjnej.
Genetyka populacyjna nadal będzie aktualna, ale musi być uzupełniona i korygowana badaniem
igrekowych długich IBD. Nie ma sensu bowiem badanie IBD między haplogrupami różnych dwóch igreków, o których z góry wiadomo, jak bardzo są odległe.
Ta mapa, którą zaprezentował Flegontov, jest igrekową, R1a i ona mówi naprawdę o bliskim pokrewieństwie grup CWC. Autor właśnie podkreslał pokrewieństwo próbek grup Chłopice, Vesele oraz Nitry.
Oczywiście w ramach jednej haplogrupy igreków musi być kolejna segregacja, bo tam też bywają niektóre wielkie odległości.